Het boek Bor is echt een boek, dat geschreven is naar ons taalgebruik. Zo staan er vaak zinnen in die een volwassene niet zo gauw zal zeggen, en waarbij ik echt dacht: "Goh, dit zou ik ook kunnen zijn." Als persoon zelf zou ik me heel goed in die jongen (Bor) kunnen verplaatsen, maar ik denk dat dat ook komt doordat hij van dezelfde leeftijd is. Ook erg leuk vond ik dat het eind heel erg onverwachts was. Je leest eerst een week over wat Bor allemaal doet, en aan het eind moet hij op het politiebureau komen. Je denkt dat het komt doordat hij aan het begin van het boek bij een mishandeling aanwezig was, of omdat hij iemand aangerand heeft, maar later blijkt dit absoluut niet zo te zijn. Dat was erg verassend. Het boek was gemakkelijk te lezen, alleen (en nu komt het gedeelte wat ik niet mooi vond aan het boek) was alles soms wel erg langdradig opgeschreven. Zo konden er wel 3 bladzijden gaan over het repareren van zijn brommer en het uitleggen daarvan. Ook werd daarbij de hele geschiedenis van de brommer beschreven. Dit gebeurde vaker, zoals bij zijn vader, wat hij voor een werk deed en hoe hij daaraan kwam. Dit vond ik een minpunt van het boek, want het was niet relevant voor het verhaal zelf, en als het verhaal dan uiteindelijk weer verder ging moest je eerst heel goed nadenken wat er nu precies gebeurd was. Ook vond ik het jammer dat er niet aan het begin van het boek al een persoonsbeschrijving was, want eerst had ik niet door wie ik nu aan het volgens was, en dat ik hem eigenlijk aan het volgen was. Als dit in het begin had gestaan, was het verhaal van begin af aan duidelijker geweest. Verder vond ik het een mooi boek, en dat ben ik van mezelf niet gewend, aangezien ik lezen zeer saai vind. Maar dit boek was de moeite waard!