SINGULAR
MASC.         FEM.          NEUT. 
Nom.  i:dem        e’adem       idem
Gen.  eius’dem     eius’dem     eius’dem
Dat.  ei:’dem      ei:’dem       ei:’dem
Acc.  eun’dem      ean’dem      idem
Abl.  eo:’dem      ea:’dem       eo:’dem

PLURAL
Nom. ii:’dem eae’dem e’adem
ei:’dem
Gen. eo:run’dem ea:run’dem eo:run’dem
Dat. ii:s’dem ii:s’dem ii:s’dem
ei:s’dem ei:s’dem ei:s’dem
Acc. eo:s’dem ea:s’dem e’adem
Abl. ii:s’dem ii:s’dem ii:s’dem
ei:s’dem ei:s’dem ei:s’dem

a. From forms like eundem\ (eum + -dem), eo:rundem\ (eo:rum
+ -dem), we learn the rule that m\ before d\ is changed to n\.

b. The forms ii:dem\, ii:sdem\ are often spelled and pronounced
with one i:\.

288. EXERCISES

First learn the special vocabulary, p. 295.

I. 1.  Ego et tu[1] in eadem urbe vivimus. 2.  Iter ipsum non timemus sed feras saevas quae in silva densa esse dicuntur. 3.  Olim nos ipsi idem iter fecimus. 4.  Eo tempore multas feras vidimus. 5.  Sed nobis non nocuerunt. 6.  Caesar ipse scutum de manibus militis eripuit et in ipsam aciem properavit. 7.  Itaque milites summa virtute tela in hostium corpora iecerunt. 8.  Romani quoque gravia vulnera acceperunt. 9.  Denique hostes terga verterunt et ommis in partis[2] fugerunt. 10.  Eadem hora litterae Romam ab imperatore ipso missae sunt. 11.  Eodem mense captivi quoque in Italiam missi sunt. 12.  Sed multi propter vulnera iter difficile trans montis facere recusabant et Genavae esse dicebantur.

II. 1.  At Pompeii there is a wonderful mountain. 2.  When I was in that place, I myself saw that mountain. 3.  On the same day many cities were destroyed by fire and stones from that very mountain. 4.  You have not heard the true story of that calamity, have you?[3] 5.  On that day the very sun could not give light to men. 6.  You yourself ought to tell (to) us that story.

    [Footnote 1:  Observe that in Latin we say I and you, not you
    and I.]

    [Footnote 2:  Not parts, but directions.]

    [Footnote 3:  Cf.  Sec. 210.]

289. HOW HORATIUS HELD THE BRIDGE[4]

Tarquinius Superbus, septimus et ultimus rex Romanorum, ubi in exsilium ab iratis Romanis eiectus est, a Porsena, rege Etruscorum, auxilium petiit.  Mox Porsena magnis cum copiis Romam venit, et ipsa urbs summo in periculo erat.  Omnibus in partibus exercitus Romanus victus erat.  Iam rex montem Ianiculum[5] occupaverat.  Numquam antea Romani tanto metu tenebantur.  Ex agris in urbem properabant et summo studio urbem ipsam muniebant.

    [Footnote 4:  The story of Horatius has been made familiar by
    Macaulay’s well-known poem “Horatius” in his Lays of Ancient Rome. 
    Read the poem in connection with this selection.]