“Talia infinita apud Virgilium habentur quae homo in iis non
exercitatus contemnat, doctus vero & prudens admiretur.
Polyhist.

There is also a Remark of the judicious Columna on a celebrated Line in Virgil, which is very much to the present Purpose.

Unus Homo Nobis Cunctando Restituit Rem.]

Virgilius de eodem loquens AEneid l. 6. integrum hoc carmen sumpsit, ita tamen, ut spondeorum tarditate Fabii moram referret,

—­tu Maximus ille es,
Unus, qui nobis cunctando restituis rem.
Enn.  Frag.

Sept. 21, 1736,

I am, SIR, _&c._

* * * * *

P.S.

The Passage in the learned Muhlius, which I should have inserted at the beginning of this Letter, I send you in a Postscript.  You have seen it before, but it is worth reading more than once.  You know it belongs principally to the Article that treats of the varying the Pause.

“Neque potest unus idemque semper tenor in carmine usurpari, sed debet is pro varia periodorum Poeticarum ratione distingui.  Et ut insurgat decore & intumescat aliquando, iterumque remittat, ubi opus est, consequimur caesorum ac periodorum sola inaequalitate.  Quod pulcerrime observat Virgilius, cujus alia mensura, alia pedum compositio est in narrationibus, descriptionibus, orationibus, & tanta periodorum numerorumque variatio, ut ad eam perfectionem nihil addi possit.  Hujus rei quanta negligentia in Statio, Lucano, Claudiano, Silio Italico?  Ubi admirabilis illa harmonia, suavitas, gravitas ipsorum pedum aequaliter, inaequaliter temperatorum, per clausulas verborum fractorum, ac intra regiones suas aliter aliterq; interceptorum?  Ut de junctura illa literarum nihil addam, cum vocales ac consonantes ipsaeque syllabae ita miscentur, ut rei naturam tam apte jucundeque exprimant, ut ea geri potius quam cani, spectari magis quam audiri videatur.  Talia infinita sunt apud Virgilium, quae captum imperitorum longe excedunt, doctiores vero & prudentiores impense admirantur; quae nihil tritum, vulgare, hiuclum nihil elumbe ac contortum patiuntur, at nescio quid virile & stupendum plane, ac majus humana voce videntur sonare. Claudianus certe istud fastigium non attingit, & quod in Maroniana dictione, in illa periodorum ac numerorum varietate praeclarum putamus, vix est, ut ejus vel levem umbram ostentet.  Sic eadem semper oberrat chorda, quod ridiculum existimat magnus iste dicendi magister.”

LETTER IV.

SIR,

[Sidenote:  IV.]

The fourth thing to be consider’d is, Virgil’s mixing the Singular and Plural Numbers.  This has a wonderful Effect, and is very diligently attended to by Virgil; but I believe never once thought of by Ovid, or any other Roman Writer in the Days of Augustus.