XXV. 79.  Quid ergo est quod percipi possit, si ne sensus quidem vera nuntiant? quos tu, Luculle, communi loco defendis:  quod ne [id] facere posses, idcirco heri non necessario loco contra sensus tam multa dixeram.  Tu autem te negas infracto remo neque columbae collo commoveri.  Primum cur?  Nam et in remo sentio non esse id, quod videatur, et in columba pluris videri colores nec esse plus uno.  Deinde nihilne praeterea diximus?—­Manent illa omnia, iacet ista causa:  veracis suos esse sensus dicit.—­Igitur semper auctorem habes eum, qui magno suo periculo causam agat!  Eo enim rem demittit Epicurus, si unus sensus semel in vita mentitus sit, nulli umquam esse credendum. 80.  Hoc est verum esse, confidere suis testibus et importune insistere!  Itaque Timagoras Epicureus negat sibi umquam, cum oculum torsisset, duas ex lucerna flammulas esse visas:  opinionis enim esse mendacium, non oculorum.  Quasi quaeratur quid sit, non quid videatur.  Sed hic quidem maiorum similis:  tu vero, qui visa sensibus alia vera dicas esse, alia falsa, qui ea distinguis?  Desine, quaeso, communibus locis:  domi nobis ista nascuntur.  Si, inquis, deus te interroget:  Sanis modo et integris sensibus, num amplius quid desideras? quid respondeas?—­Utinam quidem roget?  Audiret quam nobiscum male ageret.  Ut enim vera videamus, quam longe videmus?  Ego Catuli Cumanum ex hoc loco video, Pompeianum non cerno, neque quicquam interiectum est quod obstet, sed intendi acies longius non potest.  O praeclarum prospectum!  Puteolos videmus:  at familiarem nostrum C. Avianium, fortasse in porticu Neptuni ambulantem, non videmus. 81.  At ille nescio qui, qui in scholis nominari solet, mille et octingenta stadia quod abesset videbat:  quaedam volucres longius.  Responderem igitur audacter isti vestro deo me plane his oculis non esse contentum.  Dicet me acrius videre quam illos pisces fortasse qui neque videntur a nobis et nunc quidem sub oculis sunt neque ipsi nos suspicere possunt.  Ergo ut illis aqua, sic nobis aer crassus offunditur.  At amplius non desideramus.  Quid? talpam num desiderare lumen putas?  Neque tam quererer cum deo, quod parum longe quam quod falsum viderem.  Videsne navem illam?  Stare nobis videtur:  at iis, qui in nave sunt, moveri haec villa.  Quaere rationem cur ita videatur:  quam ut maxime inveneris, quod haud scio an non possis, non tu verum testem habere, sed eum non sine causa falsum testimonium dicere ostenderis.

XXVI. 82.  Quid ego de nave?  Vidi enim a te remum contemni.  Maiora fortasse quaeris.  Quid potest esse sole maius? quem mathematici amplius duodeviginti partibus confirmant maiorem esse quam terram.  Quantulus nobis videtur!  Mihi quidem quasi pedalis.  Epicurus autem posse putat etiam minorem esse eum quam videatur, sed non multo:  ne maiorem quidem multo putat esse vel tantum esse, quantus videatur, ut oculi aut nihil mentiantur aut non multum.  Ubi igitur illud est semel?  Sed ab hoc credulo, qui numquam sensus mentiri putat,