XXI. 67.  Si ulli rei sapiens adsentietur umquam, aliquando etiam opinabitur:  numquam autem opinabitur:  nulli igitur rei adsentietur.  Hanc conclusionem Arcesilas probabat:  confirmabat enim et primum et secundum.  Carneades non numquam secundum illud dabat:  adsentiri aliquando.  Ita sequebatur etiam opinari, quod tu non vis et recte, ut mihi videris.  Sed illud primum, sapientem, si adsensurus esset, etiam opinaturum, falsum esse et Stoici dicunt et eorum adstipulator Antiochus:  posse enim eum falsa a veris et quae non possint percipi ab iis, quae possint, distinguere. 68.  Nobis autem primum, etiam si quid percipi possit, tamen ipsa consuetudo adsentiendi periculosa esse videtur et lubrica.  Quam ob rem cum tam vitiosum esse constet adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit.  Ita enim finitima sunt falsa veris, eaque, quae percipi non possunt, iis quae possunt—­si modo ea sunt quaedam:  iam enim videbimus—­, ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere.  Sin autem omnino nihil esse quod percipi possit a me sumpsero et, quod tu mihi das, accepero, sapientem nihil opinari, effectum illud erit, sapientem adsensus omnes cohibiturum, ut videndum tibi sit, idne malis an aliquid opinaturum esse sapientem.  Neutrum, inquies, illorum.  Nitamur igitur, nihil posse percipi:  etenim de eo omnis est controversia.

XXII. 69.  Sed prius pauca cum Antiocho, qui haec ipsa, quae a me defenduntur, et didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem, et scripsit de his rebus acutissime, et idem haec non acrius accusavit in senectute quam antea defensitaverat.  Quamvis igitur fuerit acutus, ut fuit, tamen inconstantia levatur auctoritas.  Quis enim iste dies illuxerit quaero, qui illi ostenderit eam, quam multos annos esse negitavisset, veri et falsi notam.  Excogitavit aliquid?  Eadem dicit quae Stoici.  Poenituit illa sensisse?  Cur non se transtulit ad alios et maxime ad Stoicos? eorum enim erat propria ista dissensio.  Quid? eum Mnesarchi poenitebat? quid?  Dardani? qui erant Athenis tum principes Stoicorum.  Numquam a Philone discessit, nisi postea quam ipse coepit qui se audirent habere. 70.  Unde autem subito vetus Academia revocata est?  Nominis dignitatem videtur, cum a re ipsa descisceret, retinere voluisse, quod erant qui illum gloriae causa facere dicerent, sperare etiam fore ut ii, qui se sequerentur, Antiochii vocarentur.  Mihi autem magis videtur non potuisse sustinere concursum omnium philosophorum.  Etenim de ceteris sunt inter illos non nulla communia:  haec Academicorum est una sententia, quam reliquorum philosophorum nemo probet.  Itaque cessit, et ut ii, qui sub Novis solem non ferunt, item ille, cum aestuaret, veterum, ut Maenianorum, sic Academicorum umbram secutus est. 71.  Quoque solebat uti argumento tum, cum ei placebat nihil posse percipi, cum quaereret, Dionysius ille Heracleotes utrum comprehendisset certa