Quidnam sibi saxa cavata,
  quid pulchra volunt monumenta,
  nisi quod res creditur illis 55
  non mortua, sed data somno?

    Hoc provida Christicolarum
  pietas studet, utpote credens
  fore protinus omnia viva,
  quae nunc gelidus sopor urget. 60

    Qui iacta cadavera passim
  miserans tegit aggere terrae,
  opus exhibet ille benignum
  Christo pius omnipotenti: 

    Quin lex eadem monet omnes 65
  gemitum dare sorte sub una,
  cognataque funera nobis
  aliena in morte dolere.

    Sancti sator ille Tobiae
  sacer ac venerabilis heros, 70
  dapibus iam rite paratis
  ius praetulit exequiarum.

    Iam stantibus ille ministris
  cyathos et fercula liquit,
  studioque accinctus humandi 75
  fleto dedit ossa sepulcro.

    Veniunt mox praemia caelo
  pretiumque rependitur ingens: 
  nam lumina nescia solis
  Deus inlita felle serenat. 80

    Iam tunc docuit Pater orbis,
  quam sit rationis egenis
  mordax et amara medela,
  cum lux animum nova vexat.

    Docuit quoque non prius ullum 85
  caelestia cernere regna,
  quam nocte et vulnere tristi
  toleraverit aspera mundi.

    Mors ipsa beatior inde est,
  quod per cruciamina leti 90
  via panditur ardua iustis
  et ad astra doloribus itur.

    Sic corpora mortificata
  redeunt melioribus annis,
  nec post obitum recalescens 95
  conpago fatiscere novit.

    Haec, quae modo pallida tabo
  color albidus inficit ora,
  tunc flore venustior omni
  sanguis cute tinget amoena. 100

    Iam nulla deinde senectus
  frontis decus invida carpet,
  macies neque sicca lacertos
  suco tenuabit adeso.

    Morbus quoque pestifer, artus 105
  qui nunc populatur anhelos,
  sua tunc tormenta resudans
  luet inter vincula mille.

    Hunc eminus aere ab alto
  victrix caro iamque perennis 110
  cernet sine fine gementem
  quos moverat ipse dolores.

    Quid turba superstes inepta
  clangens ululamina miscet,
  cur tam bene condita iura 115
  luctu dolor arguit amens?

    Iam maesta quiesce querela,
  lacrimas suspendite matres,
  nullus sua pignora plangat,
  mors haec reparatio vitae est. 120

    Sic semina sicca virescunt
  iam mortua iamque sepulta,
  quae reddita caespite ab imo
  veteres meditantur aristas.

    Nunc suscipe terra fovendum, 125
  gremioque hunc concipe molli: 
  hominis tibi membra sequestro
  generosa et fragmina credo.

    Animae fuit haec domus olim
  factoris ab ore creatae, 130
  fervens habitavit in istis
  sapientia principe Christo.