Cantharis infusa lympha fit Falernum nobile,
  nuntiat vinum minister esse promptum ex hydria,
  ipse rex sapore tinctis obstupescit poculis. 30

    Membra morbis ulcerosa, viscerum putredines
  mando, ut abluantur, inquit; fit ratum, quod iusserat,
  turgidam cutem repurgant vulnerum piamina.

    Tu perennibus tenebris iam sepulta lumina
  inlinis limo salubri, sacri et oris nectare, 35
  mox apertis hac medela lux reducta est orbibus.

    Increpas ventum furentem, quod procellis tristibus
  vertat aequor fundo ab imo, vexet et vagam ratem: 
  ille iussis obsecundat, mitis unda sternitur.

    Extimum vestis sacratae furtim mulier attigit, 40
  protinus salus secuta est, ora pallor deserit,
  sistitur rivus, cruore qui fluebat perpeti.

    Exitu dulcis iuventae raptum ephebum viderat,
  orba quem mater supremis funerabat fletibus: 
  surge, dixit:  ille surgit, matri et adstans redditur. 45

    Sole iam quarto carentem, iam sepulcro absconditum
  Lazarum iubet vigere reddito spiramine: 
  fetidum iecur reductus rursus intrat halitus.

    Ambulat per stagna ponti, summa calcat fluctuum,
  mobilis liquor profundi pendulam praestat viam, 50
  nec fatiscit unda sanctis pressa sub vestigiis.

    Suetus antro bustuali sub catenis frendere,
  mentis inpos efferatis percitus furoribus
  prosilit ruitque supplex, Christum adesse ut senserat.

    Pulsa pestis lubricorum milleformis daemonum 55
  conripit gregis suilli sordida spurcamina,
  seque nigris mergit undis et pecus lymphaticum.

    Quinque panibus peresis et gemellis piscibus
  adfatim refecta iam sunt adcubantum milia,
  fertque qualus ter quaternus ferculorum fragmina. 60

    Tu cibus panisque noster, tu perennis suavitas;
  nescit esurire in aevum, qui tuam sumit dapem,
  nec lacunam ventris inplet, sed fovet vitalia.

    Clausus aurium meatus et sonorum nescius
  purgat ad praecepta Christi crassa quaeque obstacula, 65
  vocibus capax fruendis ac susurris pervius.

    Omnis aegritudo cedit, languor omnis pellitur,
  lingua fatur, quam veterna vinxerant silentia,
  gestat et suum per urbem laetus aeger lectulum.

    Quin et ipsum, ne salutis inferi expertes forent, 70
  tartarum benignus intrat, fracta cedit ianua,
  vectibus cadit revulsis cardo indissolubilis.

    Illa prompta ad inruentes, ad revertentes tenax,
  obice extrorsum repulso porta reddit mortuos: 
  lege versa et limen atrum iam recalcandum patet. 75

    Sed Deus dum luce fulva mortis antra inluminat,
  dum stupentibus tenebris candidum praestat diem,
  tristia squalentis aethrae palluerunt sidera.

    Sol refugit et lugubri sordidus ferrugine
  igneum reliquit axem seque maerens abdidit:  80
  fertur horruisse mundus noctis aeternae chaos.