Fluxit labor diei,
  redit et quietis hora, 10
  blandus sopor vicissim
  fessos relaxat artus.

    Mens aestuans procellis
  curisque sauciata
  totis bibit medullis 15
  obliviale poclum.

    Serpit per omne corpus
  Lethaea vis, nec ullum
  miseris doloris aegri
  patitur manere sensum. 20

    Lex haec data est caducis
  Deo iubente membris,
  ut temperet laborem
  medicabilis voluptas.

    Sed dum pererrat omnes 25
  quies amica venas,
  pectusque feriatum
  placat rigante somno: 

    Liber vagat per auras
  rapido vigore sensus, 30
  variasque per figuras,
  quae sunt operta, cernit.

    Quia mens soluta curis,
  cui est origo caelum,
  purusque fons ab aethra 35
  iners iacere nescit.

    Imitata multiformes
  facies sibi ipsa fingit,
  per quas repente currens
  tenui fruatur actu. 40

    Sed sensa somniantum
  dispar fatigat horror,
  nunc splendor intererrat
  qui dat futura nosse.

    Plerumque dissipatis 45
  mendax imago veris
  animos pavore maestos
  ambage fallit atra.

    Quem rara culpa morum
  non polluit frequenter, 50
  nunc lux serena vibrans
  res edocet latentes.

    At qui coinquinatum
  vitiis cor inpiavit,
  lusus pavore multo 55
  species videt tremendas.

    Hoc patriarcha noster
  sub carceris catena
  geminis simul ministris
  interpres adprobavit. 60

    Quorum reversus unus
  dat poculum tyranno,
  ast alterum rapaces
  fixum vorant volucres.

    Ipsum deinde regem 65
  perplexa somniantem
  monuit famem futuram
  clausis cavere acervis.

    Mox praesul ac tetrarches
  regnum per omne iussus 70
  sociam tenere virgam
  dominae resedit aulae.

    O quam profunda iustis
  arcana per soporem
  aperit tuenda Christus, 75
  quam clara! quam tacenda!

    Evangelista summi
  fidissimus magistri
  signata quae latebant
  nebulis videt remotis:  80

    ipsum tonantis agnum
  de caede purpurantem,
  qui conscium futuri
  librum resignat unus.

    Huius manum potentem 85
  gladius perarmat anceps
  et fulgurans utrimque
  duplicem minatur ictum.

    Quaesitor ille solus
  animaeque corporisque 90
  ensisque bis timendus
  prima ac secunda mors est.

    idem tamen benignus
  ultor retundit iram
  paucosque non piorum 95
  patitur perire in aevum.

    Huic inclitus perenne
  tribuit Pater tribunal,
  hunc obtinere iussit
  nomen supra omne nomen. 100