Parcis victibus expedita corda
  infusum melius Deum receptant. 
  Hic pastus animae est, saporque verus: 
    sed nos tu gemino fovens paratu
  artus atque animas utroque pastu 35
  confirmas Pater ac vigore conples.

    Sic olim tua praecluens potestas
  inter raucisonos situm leones,
  inlapsis dapibus virum refovit. 
    Illum fusile numen execrantem 40
  et curvare caput sub expolita
  aeris materia nefas putantem

    Plebs dirae Babylonis ac tyrannus
  morti subdiderant, feris dicarant
  saevis protinus haustibus vorandum. 45
    O semper pietas fidesque tuta!
  lambunt indomiti virum leones
  intactumque Dei tremunt alumnum.

    Adstant cominus et iubas reponunt,
  mansuescit rabies fameque blanda 50
  praedam rictibus ambit incruentis. 
    Sed cum tenderet ad superna palmas
  expertumque sibi Deum rogaret,
  clausus iugiter indigensque victu: 

    Iussus nuntius advolare terris, 55
  qui pastum famulo daret probato,
  raptim desilit obsequente mundo. 
    Cernit forte procul dapes inemptas,
  quas messoribus Abbacuc propheta
  agresti bonus exhibebat arte. 60

    Huius caesarie manu prehensa
  plenis, sicut erat, gravem canistris
  suspensum rapit et vehit per auras. 
    Tum raptus simul ipse prandiumque
  sensim labitur in lacum leonum, 65
  et, quas tunc epulas gerebat, offert: 

    Sumas laetus, ait, libensque carpas,
  quae summus Pater, angelusque Christi
  mittunt liba tibi sub hoc periclo. 
    His sumptis Danielus excitavit 70
  in caelum faciem ciboque fortis
  Amen reddidit, Halleluia dixit.

    Sic nos muneribus tuis refecti,
  largitor Deus omnium bonorum,
  grates reddimus et sacramus hymnos. 75
    Tu nos tristifico velut tyranno
  mundi scilicet inpotentis actu
  conclusos regis et feram repellis,

    Quae circumfremit ac vorare temptat
  insanos acuens furore dentes, 80
  cur te, summe Deus, precemur unum. 
    Vexamur, premimur, malis rotamur;
  oderunt, lacerant, trahunt, lacessunt,
  iuncta est suppliciis fides iniquis.

    Nec defit tamen anxiis medela; 85
  nam languente trucis leonis ira
  inlapsae superingeruntur escae. 
    Quas si quis sitienter hauriendo
  non gustu tenui, sed ore pleno
  internis velit inplicare venis, 90

    Hic sancto satiatus ex propheta,
  iustorum capiet cibos virorum,
  qui fructum domino metunt perenni. 
    Nil est dulcius ac magis saporum,
  nil quod plus hominem iuvare possit, 95
  quam vatis pia praecinentis orsa.

    His sumptis licet insolens potestas
  pravum iudicet, inrogetque mortem,
  inpasti licet inruant leones,
    nos semper Dominum patrem fatentes 100
  in te, Christe Deus, loquemur unum
  constanterque tuam crucem feremus.