Ecce venit nova progenies,
  aethere proditus alter homo,
  non luteus, velut ille prior: 
  sed Deus ipse gerens hominem,
  corporeisque carens vitiis. 140

    Fit caro vivida sermo Patris,
  numine quam rutilante gravis
  non thalamo, neque iure tori,
  nec genialibus inlecebris
  intemerata puella parit. 145

    Hoc odium vetus illud erat,
  hoc erat aspidis atque hominis
  digladiabile discidium,
  quod modo cernua femineis
  vipera proteritur pedibus. 150

    Edere namque Deum merita
  omnia virgo venena domat: 
  tractibus anguis inexplicitis
  virus inerme piger revomit,
  gramine concolor in viridi. 155

    Quae feritas modo non trepidat,
  territa de grege candidulo?
  inpavidas lupus inter oves
  tristis obambulat et rabidum
  sanguinis inmemor os cohibet. 160

    Agnus enim vice mirifica
  ecce leonibus inperitat: 
  exagitansque truces aquilas
  per vaga nubila, perque notos
  sidere lapsa columba fugat. 165

    Tu mihi Christe columba potens,
  sanguine pasta cui cedit avis,
  tu niveus per ovile tuum
  agnus hiare lupum prohibes,
  sub iuga tigridis ora premens. 170

    Da locuples Deus hoc famulis
  rite precantibus, ut tenui
  membra cibo recreata levent,
  neu piger inmodicis dapibus
  viscera tenta gravet stomachus. 175

    Haustus amarus abesto procul,
  ne libeat tetigisse manu
  exitiale quid aut vetitum: 
  gustus et ipse modum teneat,
  sospitet ut iecur incolume. 180

    Sit satis anguibus horrificis,
  liba quod inpia corporibus
  ah miseram peperere necem,
  sufficiat semel ob facinus
  plasma Dei potuisse mori. 185

    Oris opus, vigor igneolus
  non moritur, quia flante Deo
  conpositus superoque fluens
  de solio Patris artificis
  vim liquidae rationis habet. 190

    Viscera mortua quin etiam
  post obitum reparare datur,
  eque suis iterum tumulis
  prisca renascitur effigies
  pulvereo coeunte situ. 195

    Credo equidem, neque vana fides,
  corpora vivere more animae: 
  nam modo corporeum memini
  de Phlegethonte gradu facili
  ad superos remeasse Deum. 200

  Spes eadem mea membra manet,

quae redolentia funereo
iussa quiescere sarcophago
dux parili redivivus humo
ignea Christus ad astra vocat. 205

III.  Hymn before meat

Blest Cross-bearer, Source of good,
Light-creating, Word-begot,
Gracious child of maidenhood,
Bosomed in the Fatherhood,
When earth, sea and stars were not.

With Thy cloudless, healing gaze
Shine upon me from above: 
Let Thine all-enlightening rays
Bless this meal and quicken praise,
Praise unto Thy name of Love.