“Pa les yw fod im’ glod glan
Am arswydo’r mawr Sawdan,—­
Pylu asteilch Palestin,
Baeddu Tyrciaid, bleiddiaid blin;
Troi Chalon wron i weryd,
Ie, curo beilch wyr y byd,—­
Os Gwalia wen,—­heb bennaeth,
A’i mawrion gwiwlon yn gaeth,—­
Heb fur prawf,—­heb farrau pres,
Na lleng o wyr, na llynges,—­
A ymheria fy mawr-rwysg,
Heb fy nghyfri’n Rhi mewn rhwysg? 
Er cweryl gyda’r cawri,
A lladd myrdd, nid llwydd i mi;
Ni fyddaf, na’m harfeddyd,
Ond gwatwor tra byddo’r byd.

“Ha! ymrwyfaf am ryfel,
O’m plaid llu o ddiafliaid ddel: 
Trowch ati’r trueni trwch,
Ellyllon! gwnewch oll allwch.

“I ti, O Angeu, heddyw y tyngaf,
Mai am ddialedd mwy y meddyliaf;
Eu holl filwyr, luyddwyr, a laddaf,
Un awr eu bywydau ni arbedaf;
Oes, gwerth, i hyn aberthaf,—­gwanu hon
Drwy ei chalon fydd fy ymdrech olaf.

Dichell Iorwerth.

“Ha! ha!  Frenin blin, i ble
Neidiodd dy siomgar nwyde? 
Oferedd, am hadledd hon,
Imi fwrw myfyrion;
Haws fydd troi moelydd, i mi,
Arw aelgerth, draw i’r weilgi,
Nac i ostwng eu cestyll,
Crog hagr, sef y creigiau hyll.

“Oni ddichon i ddichell,
Na chledd na nych, lwyddo’n well? 
Rhyw ddu fesur ddyfeisiaf,—­
Pa ystryw ddwys, gyfrwys gaf? 
Pa gais? pa ddyfais ddifeth
Gaiff y budd,—­ac a pha beth?

“’Nawr cefais a wna r cyfan,—­
Mae’r meddwl diddwl ar dan;
Fy nghalon drwy ’nwyfron naid,
A llawenydd ei llonaid;
Gwnaf Gymru uchel elwch,
I blygu, a llyfu’r llwch:—­
I wyr fy llys, pa’nd hyspyswn
Wiw eiriau teg y bwriad hwn?”

A chanu’r gloch a wnai’r Glyw,
Ei ddiddig was a ddeddyw,—­
“Fy ngwas, nac aros, dos di,
A rhed,” eb ei Fawrhydi,—­
“Galw ar fyrr fy Mreyron,
Clifford hoew, Caerloew lon;
Mortimer yn funer fo,
A Warren, un diwyro.”

Deuent, ymostyngent hwy
I’w trethawr, at y trothwy: 
O flaen gorsedd felenwawr
Safai, anerchai hwy’n awr,—­

“Cyfeillion bron eich Brenin,
A’i ategau’r blwyddau blin,—­
Galwyd chwi at eich gilydd
Am fater ar fyrder fydd;
Gwyddoch, wrth eu hagweddau,
Fod llu holl Gymru’n nacau
Ymostwng, er dim ystyr,
I’m hiau o gylch gyddfau’u gwyr;
Ni wna gair teg na garw,—­
Gwen, na bar,—­llachar, na llw,
Ennill eu serch i’m perchi,
Na’u clod i’m hawdurdod i: 
Ni fynnant Bor, cynnor cain,
Ond o honynt eu hunain;
Ganedig bendefig da,
O’u lluoedd hwy a’u llywia:—­
Ond cefais, dyfeisiais fodd,
O dan drais, i’w dwyn drosodd;
Ac i mi gwnant roddi rhaith,
Ac afraid pellach cyfraith;
Rhoi llyffeithair a gair gaf,—­
Gair Gwalia gywir goeliaf:—­
Yn rhywfodd, ni ddysgodd hon
Er lliaws, dorri llwon: 
Elinor, lawen araf,
Mewn amhorth yn gymorth gaf;
Mererid i’m Mreyron
I’w cais pur trwy’r antur hon.”

Traethai’r Brenin, gerwin, gau,
Ar redeg ei fwriadau;
A’r Cyngor wnai glodfori,
Mor ddoethwedd rhyfedd eu rhi,
A’i ddihafal rialyd,
Mewn truthiaith, gweniaith i gyd.