“Ya le y mae! ow gwae! ai gwir? 
   Nad yn ei dir, o dan y dail
A eiliai gynt drwy helyg ir?—­
   Nid uwch ei fir—­gan d’wchu ei fail;—­
Ni wela wych olygfa’r waen,
   Ni swnia’i droed yn nawnsiau’r dref,
Gwych yw’r olygfa fel o’r blaen,
   A dawnsia myrdd, ond ple mae ef?

Ei ddiddan Elia ddyddiau’n ol
   Dywysai i’r ddol ar hwyrol hynt;
Wrth ochrau’r llyn o’r dyffryn dardd
   A gwaelod gardd fe’i gwelwyd gynt;
Is gwe o fill ni wasga’r fun,
   (Ei ardd a wnaeth fel gerddi nef
Ag urdd o ros).  Mae’r gerddi’r un,
   Ac Elia’r un—­P le gwelir ef?

Fel nablau’r cor rhoe’i gerddor gan,
   O’i deithi glan, nid aeth yn gloff;
Rhaiadrau, llynnau, gwyrthiau gant,
   Oddeutu ei nant sydd eto’n hoff
O’i dy—­mur hwn nid yw mor hardd;
   Adwyau geir ar hyd ei gae,
A gwywa’n rhes eginau’r ardd,
   Ymhola mill—­Y mh’le mae ef?

Mae beddfan newydd yn y Llan,
   Yr aelwyd ddengys gadair wag;
Ac wrth y bedd, a’r wedd yn wan
   Doluriau serch rhyw ferch a fag;
A’r ddol, lle bu yn gadu’r gwynt,
   Ni wela’i lun, ni chlywa’i lef,
Bonllefau rhai a garai gynt,
   Pa le maent hwy? Pa le mae ef?

GWAHODDEDIGION EISTEDDFOD TRALLWM, 1824.

Englynion difyfyr i’r Arglwyddes Clive a’i phlant.

Enynnwn i uniawn annerch—­talaeth,
      Am roi telaid eurferch
   Montrose, mewn rhwymyn traserch
   I Bowys hen—­man gwib serch.

Yr ysgeill yn ol hir wasgar—­can-oes
      I’r cenin sy’n gymar;
   Tan wen cyd-dyfant yn war
   Eu deuodd yn fri daear.

Mwy yn yr hil, y mae’n rhaid—­y rhennir
      Holl rinwedd y ddwy-blaid;
   Trwy eu bron, yn hylon, naid
   Hen nwyfau eu hynafiaid.

Os daw rhyw haid, i rwystro hedd—­ein tir,—­
      Nes troi ein tai’n garnedd,
   Yn y ddiras gynddaredd,
   Hil Clive fydd yn dal y cledd.

Ond i hedd a dyhuddiant,—­i godi
      Dysgeidiaeth, tueddant,
   Awenyddion a noddant,
   Eu hiaith hen, a cherdd, a thant.

Trwy’u diwrnod tyrred arnynt—­bob undeb
      A bendith—­llwydd iddynt;
   Anwylaidd gynnal wnelynt
   Dud a gwaed hen dadau gynt.

CAROLINE.

Llinellau ar farwolaeth Miss Hughes, merch y Parch.  M. Hughes, Periglor Llanwyddelan, Trefaldwyn.

Ceisiais dybio’r son yn anwir,
   Syrthio Caroline i lawr,
Ac nad allai seren eglur,
   Fachlud wedi t’wnnu ond awr: 
Ond y glul ar gefn yr awel,
   Swn y fron yn hollti’n ddwy,
Adsain och sy’n gwaeddi’n uchel,
   Ofer anghrediniaeth mwy.

Hir y cofir y diwrnod
   A esgorodd ar y gwae,
Pan y rhedai i gyfarfod
   Cyfeillesau i odrau’r cae;
Blaenai’r dyrfa tu a’r annedd,
   Crechwen ar ei hwyneb pryd;
Ychydig dybiai mai i’w hangladd,
   ’Roedd yn gwadd y cwmni ynghyd.