Nos interim quod, attinet (nec enim immunes ab hac noxa sumus) idem realus manet, idem nobis, et si non multo gravius, crimen objici potest: nostra enim culpa sit, nostra incuria, nostra avaritia, quod tam frequentes, foedaeque fiant in Ecclesia nundinationes, (templum est vaenale, deusque) tot sordes invehantur, tanta grassetur impietas, tanta nequitia, tam insanus miseriarum Euripus, et turbarum aestuarium, nostro inquam, omnium (Academicorum imprimis) vitio sit. Quod tot Resp. malis afficiatur, a nobis seminarium; ultro malum hoc accersimus, et quavis contumelia, quavis interim miseria digni, qui pro virili non occurrimus. Quid enim fieri posse speramus, quum tot indies sine delectu pauperes alumni, terrae filii, et cujuscunque ordinis homunciones ad gradus certatim admittantur? qui si definitionem, distinctionemque unam aut alteram memoriter edidicerint, et pro more tot annos in dialectica posuerint, non refert quo profectu, quales demum sint, idiotae, nugatores, otiatores, aleatores, compotores, indigni, libidinis voluptatumque administri, “Sponsi Penelopes, nebulones, Alcinoique,” modo tot annos in academia insumpserint, et se pro togatis venditarint; lucri causa, et amicorum intercessu praesentantur; addo etiam et magnificis nonnunquam elogiis morum et scientiae; et jam valedicturi testimonialibus hisce litteris, amplissime conscriptis in eorum gratiam honorantur, abiis, qui fidei suae et existimationis jacturam proculdubio faciunt. “Doctores enim et professores” (quod ait [2088]ille) “id unum curant, ut ex professionibus frequentibus, et tumultuariis potius quam legitimis, commoda sua promoverant, et ex dispendio publico suum faciant incrementum.” Id solum in votis habent annui plerumque magistratus,