illis quatuor armatis altercatus est dicens, quod si gladium haberet, vel eos a nece tam sanctorum hominum impediret, vel ipse cum eis interfectus esset.  Tunc armati fecerunt fratres se exspoliare, et frater Thomas primus iunctis manibus in modum crucis genuflectens capitis abscissionem suscepit:  Fratrem vero Iacobum vnus percussit in capite, et eum vsque ad oculos scidit, et alio ictu totum caput abscidit.  Frater autem Demetrius, primo percussus est cum gladio in pectore, et secundo caput suum abscissum est:  Statim vt fratres suum martyrium compleuerunt, aer ita lucidus effectus est, quod omnes admirati sunt, et luna maximam claritatem ostendit.  Statim quasi subito tanta tonitrua, et fulgura, et coruscationes, et obscuritas fiebant, quod omnes mori crediderunt:  Nauis etiam illa quae illos debuerat deportasse submersa est cum omnibus quae in se habuit, ita quod nunquam de illa postea aliquid scitum est.  Facto mane misit Kadi pro rebus fratrum praedictorum nostrorum, et tunc inuentus est frater Petrus de Senis quartus socius fratrum praedictorum, quem ad Kadi duxerunt:  Cui Kadi, et alij Saraceni maxima promittentes persuaserunt quod fidem suam renueret, et legem Machometi confiteretur, et teneret.  Frater autem Petrus de illis truffabat, eos multum deridendo, quem de mane vsque ad meridiem diuersis paenarum ac tormentorum generibus affixerunt ipso semper constantissime in fide, et in Dei laudibus persistente, et fidem illorum Machometi deridente et destruente.  Videntes autem Saraceni eum non posse a suo proposito euelli, eum super quandam arborem suspenderunt, in qua de nona vsque ad noctem viuus et illaesus pependit:  nocte vero ipsum de arbore sumpserunt, et videntes illum laetum, viuum et illaesum per medium suum corpus diuiserunt, mane autem facto nihil de corpore eius inuentum est, vni tamen personae fide dignae reuelatum est, quod Deus corpus eius occultauerat reuelandum in certo tempore, quando Deo placuerit Sanctorum corpora manifestare.  Vt autem Deus ostenderet animas suorum martyrum iam in coelis consistere, et congaudere cum Deo et Angelis et alijs Sanctis eius, die sequenti post martyrium fratrum praedictorum Melich dormitioni se dedit, et ecce apparuerunt sibi isti fratres gloriosi, et sicut Sol, lucidi, singulos enses tenentes in manibus, et supra eum eos sic vibrantes, quod vt si eum perfodere ac diuidere vellent:  qui excitatus horribiliter exclamauit sic, quod totam familiam terruit:  quae sibi accurrens quaesiuit, quid sibi esset? quibus ille, Illi Raban Franchi quos interfici iussi, venerunt hac ad me cum ensibus, volentes me interficere.  Et statim Melich misit pro Kadi, referens sibi visionem et petens consilium, et consolationem, quia timuit per eos finaliter interire.  Tunc Kadi sibi consuluit, vt illis maximas eleemosynas faceret, si de manibus interfectorum euadere vellet.  Tunc misit pro Christianis quos in carcere intrudi praeceperat:  A quibus cum ad eum venissent indulgentiam petijt pro facto suo, dicens se esse amodo socium